گیلکی اَمی جانه! :: مُنَقَّش

گیلکی اَمی جانه!

سه شنبه, ۳ اسفند ۱۳۹۵، ۰۲:۵۹ ب.ظ

اَمی نسل از خو زاکی تا هَسه از خو لهجه دورِ بوئوسته. اَمی دست هم نوبو. اَمی گولِ‌معلمان، فامیل، حتی اَمی پِر و مار امانِ‌رِه فارسی حرف زَئن‌دوبون. خو اَمان نه لهجه بیگیفتیم نه تانیم بولبولِ مانِستَن گیلکی حرف بیزنیم. ولی می یاد نوشو اون‌زمانان که قم ایسه‌بوم، هرکی می‌اَمَرِه حرف زِه به می لهجه ایشاره کوده. پس هنوز نابود نبوستیم و ایته ته‌لهجه‌ای امی‌رِه بمانِسته. [چقدر نوشتنش سخته :| ]

شیمی [درسِ شیمی نه! منظورم "شما"ست] ؛ شیمی سَرِ درد ناوُورَم. اَمی آقاگول جان ایته چالش بَنه که اوصیکم به شرکت کودن.

بقیه‌ش فارسی :

اولاً که چقدر سخته گیلکی نوشتن :|

**توجه** : طبق این پست آقاگل و حکایتِ نوشته شده در پستشون میتونین توی این پویش! شرکت کنین :))

مسی ریکای عزیز لطف کردن و متنِ بازگردانِ حکایتِ سعدی به گیلکی‌ که به‌سختی و با نواقصی مشهود ساخته شده رو با صدای خوب و بی‌نقصشون خوندن :) که ازشون واقعا تشکر می‌کنم. :)

دریافت

متن گیلکی :

ایته روز ایته از اَمی شاعران بوشو بوزورگِ دوزدانِ ورجه و عَنِه ره ستایش بوکودو عَنِه قوربان صدقه بوشو. دوزدانِ سردسته دستور بِدِع که عَنِه لباسانه فیگیرین و از دهات بیرونه کونید. عَ بیچاره‌زای هَـن سرماجه رها بوبوست و شوئن دوبو کی [که] سگان عَنِ دنباله‌سر به‌راه دَکَفتن. خواستی که سنگی اوسانه و سگانه خو جی دوره کونه. اما زمین یخ بزه بو و سنگی پیدا نوبوسته. خواَماره بوگوفت آئووووو اَشان چه ولدزینایی ایسنه که سگِ ول کونن و سنگانه جمع کوننه. عَن لحظه جه ، دوزدانِ ارباب خو اوتاقه ورجه ایسه بو و عَ حرفه بیشتاوَست و عَنِه خنده بیگیفت. بوگوفت : ره، می جه ایچی بیخواه تا تِرِه فَدَم. عَ بدشانسه‌زای هم بوگوفت می لیباسه مِره فَدَن اگه خواهی چیزی فَدی.

آدمیزاد به نیکی هرکس و ناکسی امیدوار بوئوسته
من تره امیدی نارم ، بوشو تی شر مره نرسه.

دوزدانِ اربابِ دل به‌رحم بامو و عنه لیباسه پس فده و ایته خوشگیلِ رخت [یا : ایته پوستِ شولا] با ایپچه پول هم عَنه بدسته ده.

+ چالش خوبیه :)

۱۸
۹۵/۱۲/۰۳

Mr. Moradi

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۵:۰۴

مهربآنو ...

خیلی خوب بود همشهری کیف کردم خوندمش :)))

ممنون

دمت گرم

ممنونم. لطف دارین :))

خواهش می‌کنم :)

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۵:۱۰

من مُبهم

یاد اخبار شب استان گیلان افتادم:)))

گیلانه اُستاندار بوگوفته:)))

عالی بو

شیمی دست دردنوکونه امی کارا راحت بوکودی

من هنی واسی چانش شرکت نوکونم

شُما وریکا اَمی نماینده اید...

آره :)))

عه! شما هم گیلانی هستین پس!! حتی از اون جالبتر ، رشت :))

شما هم شرکت کنین ؛ دوتا دست صدا نداره که :دی

ممنون :)

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۵:۲۷

آقاگل ‌‌

دمت گرم دادا :))

عالی بود.

تشکر از مسی ریکا هم که همکاری و همراهی کردن.

خیلی خوب بود دمت گرم.

جمله های اول رو هم مفهوم رو حدودا فهمیدم. :)

خیلی ممنون :))

^_^

عه! ترجمه‌ش نکردم :دی ولی گمون کنم همه مفهومش رو متوجه بشن :))

پرستو ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

واااای چه با حال بود. لهجتون خیلی جالبه

صدای خانوم هم بسیار زیبا بود

مرسی

چه سرعتی داشتی برای شرکت در پویش

من اول برا آقاگل نوشتم حال ندارم، حالا نظرم عوض شد فک‌کنم برم ترجمه اش کنم به کوردی :))

خیلی ممنونم :)

خواهش میکنم :)

بله، حتماً انجام بدین، جالب میشه :))

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۶:۵۴

♫ شباهنگ

عالی بود :))))

ولی تنِ سعدی تو قبرش لرزید با این چالش

ممنون :))

شاید خوشحال بشه حتی :دی بالاخره حکایتش بیشتر نشر پیدا کرده دیگه :)

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۷:۱۲

بانوی لبخند

چه خوب بود صوتیش

راستش با اینکه استان های ما به هم چسبیده

اما عملا بدون متن شما هیچی حالیم نمیشد.

منم یه نسخه مازندرانیشو نوشتم.

هر چی هم که ترجمه اش از فارسی سخت بود

اون بخش رو از روی نوشته شما ترجمه کردم

آره، صوتش واقعا خوب بود :)

هرچند فکر میکنم گیلکی ساده‌تره یا حداقل این متن زیاد کلمه‌ی پیچیده‌ای نداشت ولی راستش منم مازندرانی رو نفهمیدم :))

چه جالب ^_^ ممنون :)

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۷:۳۲

دایی ‌‌جان

سلام.از وبلاگ آقا گل هدایت شدیم اینجا ، فوق العاده بود و خواه ناخواه خنده دار! شما باید مجری شبکه استانی میشدی شاید هم باشی ... مرسی از حضرت آقاگل:)

سلام

"آقا گل" نه! "آقاگل" درسته ;)

اوهوم؛ صداشون خوبه :)

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۷:۵۲

آرزو ﴿ッ﴾

خیلی قشنگ و جالب بود :)

البته شاید اگه متنش رو قبلا نخونده‌بودم الآن اینا رو متوجه نمی‌شدم.

شاید :)

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۸:۱۶

هانیه شالباف

من از لهجه‌ی گیلکی فقط در حد تی بلا می سر می‌فهمم :))

اما چون لهجه‌ی مازندرانی رو بلدم و شباهت‌های خیلی جزئی‌ای بین گیلکی و مازنی هست؛ تونستم بفهمم متن رو :))

جالب بود؛ ممنون :)

توقعی هم نمیره البته :)) مثلاً من از ترکی همینم نمی‌فهمم :دی

خب خداروشکر :))

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۸:۳۹

𝓂𝑜𝒽𝓈𝑒𝓃 𝒻𝒶𝓇𝒶𝒿 シ

بابا بیخیال! D: دمتون گرم خوبه که در هر فعالیت پیش قدم هستید ^_^ ولی واقعا نوشتن و حتی خوندن مطالب به زبان های محلی سخته!!!!

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۹:۳۳

اوه اوه اون آقاگل غیر سرهم رو سانسور کن برادر مرادی! این دومین بارمه اخه ..الانه که اون روی خشمگینش رو نشون بده:))

آقااااگل؟ کجایی؟ بیا که میخواستن غیر سرهم بنویسنت :دی :))

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۹:۴۶

masi Rika

د اغراق نبا گودن برار!!:))

مره خجالت بیگیفته شیمی تعریفانه جه!!:))

مرسی از شما که اجازه دادین منم سهم کوچیکی تو این پست داشته باشم!:) [با دستمال اشک چکیده شده را از صورتش پاک میکند]

خوندنش واسم لذتبخش بود،چون خیلی خوشگل متن فارسیشو برگردون کردین!(یا متن گیلکیشو برگردون کردین،نمیدونم دقیقن کدوم درسته!!!۰_۰ )

واقعن گویشامون،لهجه هامون دارن فراموش میشن.این اتفاق واقعن ناراحت کننده ست!

ممنون از همگی که لطف داشتین بهم!*_*

اغراق نداشتیم ولی :))

خواهش میکنم :) یقیناً هشتاد درصدِ سهم از حقوق معنوی و مادیِ این پست متعلق به گوینده است :))

لطف دارین :)

خیلی ناراحت کننده‌ست...

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۲۰:۲۸

فرشته ...

خیلی عالی بود.

با این که اصلا زبان گیلکی متوجه نمیشم اما خیییلی قشنگ بود.و خیلی عالی خوندید.

ممنونم

یاعلی

خیلی ممنون :)

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۲۳:۲۳

Samira ..

وای وای وای:)))یاد دوستای گیلکیمون افتادم ما بینشون بودیم یهو یه بحثی میشد کانالشون کلا عوض میشد

:)))

۰۳ اسفند ۹۵ ، ۲۳:۵۳

פـریـر ...

ای جانم از این پست گیلکی ^_^ عاااالیه :))))

:: مسی ریکا هم خیلی خوب خوندش!

کلی لذت بردم از این پست...مرسی ^_^

خیلی ممنونم :))

اوهوم ^_^

۰۴ اسفند ۹۵ ، ۰۰:۴۸

Cpt Amin

خیلی حسِ خوبیه نفهمی مردم چی میگن، اما لذت ببری :| امروز تو هر وبلاگی میرم، این حسِ غریبُ تجربه می کنم :))

راستش من لهجه‌ای رو که نمی‌فهمم لذت نمی‌برم ازش :)) حداقل از خوندنش لذت نمی‌برم، شاید شنیدنش لذت بخش باشه برام ^_^

۰۵ اسفند ۹۵ ، ۰۱:۰۰

بهنام غمی

یکی از نکات جالب این چالش هم اینه که با فحش غالب هر منطقه بیشتر آشنا می‌شیم. :))

اینی که من بکار بردم فحش غالب نیست :|

فقط معادلِ کلمه‌ای هست که توی متنِ اصلی حکایت استفاده شده.

۰۵ اسفند ۹۵ ، ۱۷:۴۲

ناشناس

من نتونستم اون حکایت رو بر گردونم ولی یه متن رو انجام دادم:

در روزگار قدیم ، پادشاهی سنگ بزرگی را در یک جاده ی اصلی قرار داد . سپس در گوشه ای قایم شد تا ببیند چه کسی آن را از مسیر برمیدارد .

برخی از بزرگان ثروتنمد با کالسکه های خود به کنار سنگ رسیدند ، آن را دور زدند و به راه خود ادامه دادند . بسیاری از آنها نیز به شاه بد و بیراه گفتند که چرا دستور نداده جاده را باز کنند . هیچ یک از آنان کاری به سنگ نداشتند .

یک مرد روستایی با بار سبزیجات به نزدیک سنگ رسید . بارش را زمین گذاشت و سعی کرد که سنگ را به کنار جاده هل دهد . او بعد از زور زدن ها و عرق ریختن های زیاد بالاخره موفق شد .

زبان بشرویگی:

دو قدیما، یَ پادشاهَ یَ سِنگِ بزرگَ رَ دِ یَ راهَ بُگُذاش. بعدَم بِرَفت دِ یَ جایِ قَیِم شو تا بینَ کِ او سِنگ رَ وَرخاداش.

بَعضَ اَز کسایَ که خِیلَ پُل داشتن اَز اونجو رد می شُدن ولی کارَ به سِنگ نداشتَن. تازَه بیشتر او ها هَم شاه رَ فاشِش می دادَن کِ بُرا چی نَگفتَ راه رَ وا کنن. هیچ تا شو سِنگ رَ وَر نِمی داشتَن.

یَ نِفَرِ روستاییَ به کنارِ سِنگ رِسی. چیزایَ رَ کِ داش دَ رو زَمی نا. او سِنگ رَ با زَحمَت از سَرِ راه وَر داش.

خیلی هم خوب ^_^

مُنَقَّش

مُنَقَّش

وبلاگی منقش به روزهایم

مُنَقَّش؛ یادبودی برای آینده
در فرستادن صلوات مشارکت کنید

دل نوشت

روز نوشت